woensdag 29 januari 2014

Super praktische tips bij het 'lam fietsen'


Op je fiets stappen met een slok op is verstandiger dan in de auto stappen. dat is algemeen bekend en gelukkig ook op grote schaal uitgevoerd. Toch ben ik van mening dat ‘lam fietsen’, op mammoetjagen en rode pepers eten na, een van de gevaarlijkste dingen die een mens in zijn vrije tijd kan doen.

Om die reden heb ik besloten om, dankzij mijn jarenlange ervaring, een aantal praktische tips op een rijtje te zetten:

Super praktische tip 1: Bij het openen van je fiets, val niet om.
Je ziet het talloze keren gebeuren. Je hikt ongecontroleerd door de grote hoeveelheid pils in je maag en je besluit dat het maar eens tijd is om naar dromenland te gaan. Je trekt je jas met bijzonder veel moeite aan, om vervolgens naar buiten te gaan en je fiets te pakken. Tijdens het opnenen van je fiets val je voor je het weet keihard met je kaak tegen de grond. Kut. Je realiseert je net dat je met fiets en al bent omgelazerd in de tuin van de buren.
Het begin van lam fietsen is de beslissende factor hoeveel de ziekenhuis schade zal bedragen.
Val je om en kan je met heel veel moeite omhoog komen? Niet gaan fietsen.

Heel praktische tip nummero 2: Slapen en fietsen gaan niet goed samen
Ben je ooit zo moe geweest na het stappen dat je eigenlijk niet eens de puf hebt om te fietsen? Nou, mocht je ooit een geweldige ingeving krijgen om dit te combineren: fietsen en slapen is geen goede combinatie, net als tequila en goldstrike. Binnen no time lig je met je snuffel op het asfalt tanden te zoeken.

Toepasbare tip 3: Vermijd paaltjes
Paaltjes die je onderweg tegen zult komen zijn ongeveer 30cm breed. Normaal zou je deze zonder moeite kunnen ontwijken. Tenzij je alcohol op hebt. Want zodra je alcohol hebt. Op een of andere manier hebben deze paaltjes op dat moment een magnetische kracht om alleen jouw fiets aan te trekken. Hetzelfde als bij de Albert Heijn staan terwijl je vreselijke haast hebt en voor de deur is de Hulk een sigaret aan het roken. Je komt er gewoon niet omheen.

Tip 3.1: Zigzaggen om paaltjes te ontwijken is geen goed idee
Zigzaggen om obstakels die midden in je pad liggen te ontwijken is geen goed idee. Want voordat je het weet lig je met je gebit in de berm en volg je het dieet van een koe.

Tip 4: Kom je politie tegen, vraag een lift
Scheelt een hoop gezeik. Het feit dat je met de vrouwelijke agente flirt valt waarschijnlijk iets minder goed in de smaak.

Hopelijk helpen deze tips je met je pelgrimstocht in de naam van San Alcoholica. Moge je gezegend zijn.

zondag 26 januari 2014

Liefe hont


Hij is niet heel erg groot. Hij is ook niet bijzonder intelligent. Zijn gepiep is niet om aan te horen en hij kan echt knotsknetter idioot zijn.

De meesten van jullie zullen zich nu wel afvragen over wie het in godsnaam heb. Ik heb het over mijn hond, Morris. Ik heb al eens eerder een verhaal geschreven over hoe hij weggelopen was en na een zoektocht van bijna anderhalf uur zelf weer naar huis gelopen was, maar met slechts een enkel verhaal doe ik hem te weinig eer. Een enkel beestje, zo vrolijk, grappig en eigenwijs tegelijkertijd verdiend meer dan een enkel stukje.

Als hij net van de hondenkapper afkomt is het eigenlijk een gedrocht. Niet om aan te zien, zijn vacht is veels te kort om hem als überhaupt als hond te beschouwen, laat staan dat zijn oren en staart wel zijn normale vachtlengte hebben. In zekere zin is het net een poedel.

Het verschil is hier echter dat een poedel bekend staat om zijn intelligentie. Morris is alles behalve intelligent. Gooi je een bal weg, gaat hij huppelend achter de bal aan en komt dan zonder bal terug om met een schuin hoofd voor je te zitten met een blik van “Goh, ga je nog wat gooien of wat?”

Eten en Morris gaan hand in hand. Snuffelend opzoek naar het volgende stukje avocado of kaasstengel op de grond fungeert hij als een soort biologische stofzuiger in ons huis. Soms valt er dan ook wel eens heel toevallig een hele maaltijd van mijn bord op de grond als mijn vader een van zijn kookkunstjes uit zijn mouw tovert. Spaghetti met bloemkool bijvoorbeeld.

Langzaamaan is het toch een maatje van me geworden, en ik van hem.
Bij het minste of geringste geluid gaat hij als een speer zijn taak als waakhond uitoefenen, om er uiteindelijk achter te komen dat het slechts een voorbij fietsende buurman was.

Ondanks alles zou ik hem voor geen goud willen missen. Die gekke, dikke, liefe hont.

dinsdag 21 januari 2014

Soggen


Er is veel gezegd over soggen. Dit is er ook weer een perfect voorbeeld van. Eigenlijk zou ik nu heerlijk moeten leren over het onderwerp leren (wat best tegenstrijdig is, maar goed, je leert er nog eens wat, hè), maar zoals jullie waarschijnlijk al goed hebben gegokt heb ik daar niet zoveel zin meer in.

De kans is groot dat jij nu ook eigenlijk aan het studeren zou moeten zijn. Maar toch zit je op het internet te browsen, opzoek naar grappige filmpjes van mensen die keihard op hun smoel gaan terwijl ze aan het schommelen zijn, of aan het speuren naar plaatjes die super herkenbaar zijn voor iedereen en dus een komedische waarde hebben.

Bij het soggen is het dan ook de kunst om het zolang mogelijk uit te stellen, maar wel je tijd productief te besteden. Bijvoorbeeld de aansluiting van je iPhone eens uitvoerig schoon te maken, want hoe vaak doe je dat nu werkelijk? Nooit! Nou ja zeg, als dat niet eens gelegitimeerd niet-studeren is! Gek genoeg is ons huis tijdens de tentamenweken plotseling een stuk schoner, is de koelkast opgeruimd en alles gesorteerd op houdbaarheidsdatum en zelfs de zolder opgeruimd. Tot op heden heb ik geen directe aanleiding hoe dit mogelijk is, alhoewel ik langzamerhand een theorie aan het ontwikkelen ben.

Uiteindelijk bereik je het punt dat je al ruim een kwartier aan het niet soggen bent en je keihard schreeuwt: “IK HEB GEEN ZIN MEEEEEEER!” Dit is het kritieke punt wanneer je moet realiseren dat je genoeg hebt geleerd. Je kunt inmiddels al heel goed reflecteren, een vaardigheid die heel veel mensen nog moeten leren.

Goed, ik heb inmiddels genoeg gesogd. Sog ze nog ff, hè.

zondag 19 januari 2014

Recepten


Is het je ooit opgevallen dat wanneer mensen, na- of voordat ze gegeten hebben, het recept gaan vertellen, en de luisteraar NOOIT op aan het letten is? Het is vergelijkbaar met een saai college volgen of het kijken naar Paul de Leeuw, plotseling is de aandacht van de persoon compleet verschoven naar iets anders.

Ik heb het ooit eens geprobeerd toen ik, na een naar mijn doen redelijk smaakvol gerecht, had gekookt.
“Eerst bak ik het rundvlees goudbruin, waarna ik wat poeder van gemalen stierballen eroverheen gooi. Vervolgens neem ik wat brandnetel vocht en laat dat langzaam warm worden. Oorspronkelijk komt het recept uit een kolonie van de maan, maar in de jaren 70 van de 24ste eeuw is het hierheen overgewaaid. Nadat het gehakt goudbruin is doe ik wat gemalen tomaat, ui, boomschors en paprika er doorheen, laat ook dat lekker knapperig worden. Daarna gooi ik een klein beetje peper en zout eroverheen. In de tussentijd heb ik al een ander pannetje klaar staan met hete olie waar ik de aardappeltjes in bak. Hier doe ik wat runderurine bij en laat dit lekker knapperig sudderen. Vervolgens warm serveren en eet smakelijk!”

Probeer het zelf eens, niemand die het op zal vallen.