Je wilt te graag

“Kijk jongen, je hebt kênne en wille. In ’t leven kên je veel wille, maar je kên niet alles kênne. Dus je moet jezelf bij heel dingen neerlegge dat je iets niet altijd zal kênne krijgen, snap je?”

Iedereen kent hem wel, die jongen die nét iets te graag wilt. De typische Rutger of Mart. De jongen die niet weet wanneer hij moet stoppen, de jongen die niet inziet dat een grapje ooit eens leuk was, maar de lol er nu wel van af is.

Ik denk dat zulk gedrag ontstaat in de jeugd, als ze gaan voetballen. Zo’n ventje heeft twee sporten in z’n leven: badminton en voetbal. Badminton kon die aardig meekomen, maar voetbal was een ramp.

Badminton werd gay bevonden op school en al gauw werd hij betiteld als een flikker en een ‘motherfucker’ (wat op de basisschool een heel gewaagd scheldwoord was) en al gauw werd zijn racket in de wilgen gehangen om zich volledig te richten op zijn carrière als aspirerend voetballer. Later wilde hij bij Ajax spelen natuurlijk, dat was immers de grootste en beste voetbalclub van de lage landen, en dus wilde je daar ook voetballen.

Van zijn voetbaltalent moest hij het niet hebben, dus moest hij zich maar op een andere manier onderscheiden. En dus nam zijn keepershandschoenen mee als ze gingen voetballen op het trapveldje. Of was het zijn net nieuwe bal die gebruikt werd. En de volgende keer had hij zijn nieuwe Nikies aan, met 4 extra noppen voor meer grip.

Hij wilt te graag, dat wist iedereen, behalve hij zelf. Hij wist niet beter.

Hij was degene met de meeste flippo’s, hij was degene met de mooiste knikkers en de sterkste Pokémon kaarten. En hij verzamelde ze, want als die ze kwijt zou raken zou hij ook zijn status kwijtraken.

Het is triest, een heel leven op zoek naar een plek van bestemming, ergens thuis horen, maar het nooit vinden. Constant zoekend naar bevestiging, en telkens weer onvoldaan terugkeren naar niets dan naïviteit om erna opnieuw te beginnen.

Het is een verhaal dat nooit beschreven wordt, een personage dat nooit genoemd wordt, een leven dat nooit geschetst wordt. Er is geen handleiding voor deze jongens, geen rolmodel waar ze zich aan vast kunnen houden, geen script waar het wel eens mee zit.

Oneerlijk.