Het was weer zo'n dag

Het was een donkere en stormachtige woensdagmorgen. Het was typisch zo’n dag waarop iedereen tussen 7 en 8 ’s morgens  op de hoek van de straat wacht op de bus en zich massaal in het bushokje probeert te proppen om te schuilen voor de regen. Niet dat het veel uit maakt, aangezien de regen toch het bushokje in waait. En als de bus dan aangekomen is, is de bus al lang en breed vol met andere mensen die, ondanks de gemiddelde verwachting van de dag, er al meteen geen zin meer in hebben.

Ondanks de negativiteit van de rest van het noordelijk halfrond probeerde ik toch nog een glimlach op te zetten. Ik had diezelfde dag nog een artikel gelezen waarin stond dat je van glimlachen vanzelf gelukkiger en blijer werd. Met een geforceerde nep-glimlach ging ik de wereld tegemoet, helemaal klaar om blij te worden.

Het duurde dan ook niet lang totdat mijn glimlach al gauw onbewust veranderde in een frons en ik het niet kon helpen om zonder schaamte voluit te vloeken over het weer. De passerende kinderjuf met groep 3 van basisschool ‘Het Klavertje’ keek niet al te bevestigend over mijn emotionele escapade. Ik was nooit zo’n ster in het geven van het goede voorbeeld, maar gezien het feit ik een 6-jarig ventje uit de groep een Hitler-groet zag geven, zal hun opvoeding ook wel meevallen en mijn driftbui heus geen verschil maken.

Op deze dagen zou ik wel eens willen wensen dat ik simpel weg zo ontzettend stom zou zijn, dat ik geen enkele zorg zou hebben. Dat mijn grootste zorg zou zijn dat ik geen idee heb hoe ik het woord ‘probleem’ correct schrijf. Dat ik me enkel zorgen zou maken over hetgene wat er mij, op zo’n moment zou overkomen. Niets toekomst, niets verleden. Nu. Hier en nergens anders.

Toch vrees ik echter dat de enige manier om in die conditie te komen alcohol is. Heel veel alcohol. Met al mijn zorgen heb ik gerust een flinke dosis nodig. Maar je zorgen kwijtraken brengt de dag erna weer zorgen, dus uiteindelijk levert het geen flikker op.

Onderweg naar mijn bestemming realiseer ik me dat ik de strijkbout niet heb uitgedaan. Dilemma. Teruggaan voor het geval dat er iets fout gaat, of het de voordeel van de twijfel geven en vertrouwen op ‘het lot’. Ik koos voor het eerste.

Je wilt zekerheid hebben in je leven, ieder mens wilt dat, ondanks dat het niet altijd het beste voor je is. Vast blijven zitten in zo’n plek van vertrouwen, gemak en voorspelbaarheid werkt deprimerend. “Kom uit die comfort zone, man!” zeiden mijn dierbaren dan ook vaak. Tja, ik wist het toch allemaal beter.

Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik de strijkbout wel had uitgedaan. Sterker nog, ik heb hem überhaupt nooit aangezet.

Het was weer zo’n dag waarop niks wil lukken. Hopelijk wordt het morgen beter.

Geluk

Ik hoor de laatste tijd vaak dat ik boos kijk.

Dat vind ik gek, aangezien ik me eerlijk gezegd beter dan ooit te voren voel. Dat komt mede doordat ik mij het afgelopen jaar actief heb proberen te verbeteren.

Ik probeer mijn puberteits 'angsten' te overwinnen door zoveel mogelijk mensen aan te spreken, mensen te leren kennen. En als dat niet lekker verloopt weet ik dat ik waarschijnlijk toch niet veel met ze overeen zal komen en het eigenlijk niet de moeite waard is om tijd in die relatie te steken. 

Ik heb eindelijk een baantje gevonden waar ik het echt naar m'n zin heb, waar ik kan leren (ondanks het feit ik er niet van houd om iets compleet opnieuw te moeten leren)

Het feit dat ik dingen kan kopen zorgt voor geluk, maar het zijn niet de voorwerpen die geluk geven, maar het feit dat ik ervoor werk en het ook heb verdiend geeft geluk. 

Mijn productiviteit stijgt, mede doordat ik mij daar ook in probeer te verbeteren en ik eindelijk actie daarvoor heb ondernomen (een beetje een paradox). 

Ik heb rust gevonden met het feit dat ik rusteloos ben, dat maakt niet uit, want ik ben liever bezig dan ik 'relax'. 

Dagelijks doe ik weer een onthulling over mijzelf, de mensen om mij heen en het leven in algemene zin. 

Ziektes, afwijkingen of spierpijnen schrijf ik niet af als vervelend of irritant, maar ik zie ze als teken dat ik leef. 

Ik tob niet meer over ruzies, confrontaties en onenigheden, ik analyseer ze wat hun intenties geweest zou kunnen zijn en analyseer mijn gedrag, hoe zij dat, op dezelfde diepere laag, binnen gekregen kunnen hebben. 

Het concept van jezelf niet meer verdedigen en kwetsbaar opstellen is voor mij de grootste openbaring geweest, mede door het boek 'Daring Greatly' van Brene Brown. 

Een andere openbaring is dat ik me gelukkig voel als ik me actief probeer te verbeteren, en dat gevoel minder wordt als ik het niet doe. Het heeft zijn ups en downs, en ook die heb ik weer geaccepteerd. 

Maar hetgene wat het meeste geluk geeft is het feit dat ik weet wat ik later wil gaan doen, en dan is deze lijn voortzetten. Schrijven, lekker theatraal mezelf zijn, inspireren en geïnspireerd worden, afwijken van de maatschappelijke norm en niet 40 jaar 9 tot 5 werken om uiteindelijk op je 70ste te sterven aan een hartaanval. 

Deventer, pedofilie en LOGICA

In Deventer hebben ze iets nieuws bedacht: ze gaan massaal (Nou ja, een stuk of 100 mensen) de straat op om te demonstreren tegen de pedofiel die daar mogelijk zou kunnen gaan wonen. Deventenaren zetten zich massaal op de kaart.

Om ons geheugen even op te frissen, wat is Deventer ook alweer? Deventer is een oude hanzestad in Overijssel die je waarschijnlijk kent door hun welbekende Deventerkoek en..

Nou daar blijft het eigenlijk bij. Ik sta nooit echt stil bij Deventer, dat is, tot nu.

Veel Deventenaren zijn massaal de straat op te gaan om originele leuzen als ‘Weg met die pedo’s! Veilig over straat!’ te schreeuwen.  Ook zijn Deventenaren ervan overtuigd dat zij, in hun mooie koekstad, in tegenstelling tot de rest van Nederland, wél voor eigen rechter mogen spelen.       

Ik vind het hypocriet en onzinnig. Als een pedofiel, waarvan al bekend is dat hij voor pedofilie is veroordeeld, ergens gaat wonen en 24/7 in de gaten gehouden wordt, dan heeft treiteren en voor eigen rechter spelen toch totaal geen nut? Dan geef je zo’n man ook geen tweede kans. (Kinder-) Moordenaars worden ook niet opgejaagd met hooivorken en fakkels?

Ik noem het logica, maar helaas is het nog niet in Deventer aangekomen.